แม่ค่ะ. . . หนูขอโทษ

ตอนเช้า . . . มีเสียงเคาะประตูห้อง
"ตื่นได้แล้ว ถึงเวลาต้องไปโรงเรียนแล้ว รู้ไหม!"

ฉัน. . . ทนรับอย่างงัวเงียกลิ้งมากลิ้งไป. . .  
ในขณะที่แม่. . . กำลังเตรียมอาหารเช้าให้อยู่ในครัว 
แอบหงุดหงิดกับการตื่นเช้า เพราะเมื่อคืนเมาส์กับเพื่อนจนดึกดื่น
พอต้องตื่นเลยเกิดอาการสมองไม่ คืน . . . ปวดหัว

นอกจากแม่จะปลุกฉันแต่ เช้าแล้ว. . . 
แม่ยังบ่นเรื่องค่าโทรศัพท์ ในขณะที่ยกจานข้าวออกมาจากครัว 
อารมณ์ไม่ดีเลยพาลมั่วขึ้นเสียงกับแม่ ไป
แม่วางจานข้าวลง. . .ไม่โต้ตอบฉัน
แต่บอกฉันว่า . . . ให้รีบๆ กินเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย
ฉันได้แต่โมโห. . .แล้วก็พาลไม่กินข้าวเอาดื้อๆ…

แต่พอมาถึง ณ วันนี้. . .
ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้วทำไมแม่ต้องทำเช่นนั้น
และ ฉันก็ได้แต่โมโหตัวเองว่า . . . 
ทำไมตอนนั้นฉันไม่เข้าใจความรู้สึกของ แม่บ้าง . . . 
ที่แม่ต้องปลุกแต่เช้า ที่แม่ต้องบ่น. . .ที่แม่ต้องเรื่องมาก
เป็นเพราะฉันทำตัวไม่ดีเอง
และทั้งหมด คือ แม่รักฉัน แม่หวังดีกับฉันนั่นเอง…

ฉันทนตื่นแต่ เช้าไม่ได้. . .|
ในขณะที่แม่ต้องตื่นเช้าแล้วเหนื่อยกว่าฉัน เป็นไหนๆ
ฉันกลับดึก แม่ฉันก็กลับดึกเช่นฉัน
. . . เพราะท่านไม่ยอมนอน
แม่จะคอยเป็นห่วงตลอดว่าจะเกิดเหตุร้ายกับฉันหรือ เปล่า
ฉันใช้จ่ายสิ้นเปลือง ในขณะที่ฉันหาเงินเองไม่ได้
แม่ไม่ใช้ จ่าย ทั้งๆ ที่เป็นคนหาเงิน และเหนื่อยกับการทำงาน

มาวันนี้ . . . ฉันซาบซึ้งแล้วกับความรักที่แม่มีให้ฉัน 
ฉันอยากจะเดินเข้าไปกอดแม่ และพูดว่า . . . 
"แม่ ค่ะ . . . หนูขอโทษค่ะ ที่หนูเอาแต่ใจตัวเอง  
. . . ต่อไปนี้หนูจะเป็นลูกที่ดีของแม่ 
และจะคอยดูแลแม่เอง ค่ะ"