ต้องอยู่คนเดียวทุกวัน ฉันต้องอยู่ลำพังทุกคืน ไม่อาจฝืน ชีวิตที่ดำเนินมาอยากเปลี่ยนแปลงอยู่เหมือนกัน แต่ว่ายากที่จะตามหา สักคน คนที่จะมารักเราได้แต่นั่งดูผู้คน แล้วก็บ่นในใจเรื่อยมา เฝ้าอิจฉาใครเขาที่มีคู่กันก็เบื่อที่จะต้องจม อยากจะพบคนที่เคยฝัน ที่ฉันไม่ต้องมาทนเหงาใจ* เหม่อมองด้านซ้ายไม่มีใคร แลทางขวาก็ว่างเปล่า รอบกายเราไม่มีใครสักคนทำไมมันช่างเหงาเหลือเกิน ท้องฟ้าดวงดาวก็เมินฉันไปก้อนหินต้นหญ้าใบไม้ก็ไม่สนใจ ปล่อยฉันให้อยู่คนเดียวอย่างนี้ทำไมมันช่างเหงานะเธอ ไม่รู้ว่าจะได้เจอเมื่อไหร่คนที่จะคอยส่งยิ้มและคอยห่วงใย ในวันที่เหงาใจเหลือเกิน(ซ้ำ *)คนที่จะคอยส่งยิ้มและคอยปลอบใจ ในยามที่เหงาใจเหลือเกิน
l 
