ทางที่ผ่าน คืนและวันที่พ้นไป มีเรื่องราวที่หลากหลาย เพิ่มขึ้นมากมายในแต่ละวัน เปรียบชีวิตดั่งหนังสือ ที่รวมทุกความรู้สึกเหล่านั้น ตั้งแต่พบจนวันที่เราต้องแยกไป ทุกๆ อย่างมีเส้นทางที่ต้องเป็น คนที่เคยได้มองเห็น แค่พริบตาเดียวก็อยู่แสนไกล มีแค่ภาพเก่ากับเสียงที่มีแค่ความทรงจำเอาไว้ ถูกบันทึกลงหน้าสุดท้ายด้วยน้ำตา วันคืนที่ใช้ร่วมกัน ทำเป็นที่คั่นเพื่อเปิดขึ้นมา เวลาเหงาใจ เหมือนเดินกลับไปในวันของเรา เหมือนภาพวันเก่าอยู่ในสายตา เสียงเพลงหนึ่งจะดังขึ้นมาเมื่อเธอจับมือฉันไว้ แววตาคู่เดิมที่เคยมองกัน ยืนยันว่ารักไม่เคยจางหาย ความเป็นจริงแยกเราให้ไกล ในความทรงจำหัวใจเราผูกกัน ในที่สุดชีวิตเราต้องก้าวไป เจอเรื่องราวที่หลากหลาย เพิ่มขึ้นมากมายในแต่ละวัน แต่ว่าเมื่อไรที่เหงาหัวใจของเราจะเปิดอ่านมัน เพื่อซึมซับนาทีที่มันช่างสวยงาม วันคืนที่ใช้ร่วมกัน ทำเป็นที่คั่นเพื่อเปิดขึ้นมา เวลาเหงาใจ เหมือนเดินกลับไปในวันของเรา เหมือนภาพวันเก่าอยู่ในสายตา เสียงเพลงหนึ่งจะดังขึ้นมาเมื่อเธอจับมือฉันไว้ แววตาคู่เดิมที่เคยมองกัน ยืนยันว่ารักไม่เคยจางหาย ความเป็นจริงแยกเราให้ไกล ในความทรงจำหัวใจเราผูกกัน เหมือนเดินกลับไปในวันของเรา เหมือนภาพวันเก่าอยู่ในสายตา เสียงเพลงหนึ่งจะดังขึ้นมาเมื่อเธอจับมือฉันไว้ แววตาคู่เดิมที่เคยมองกัน ยืนยันว่ารักไม่จากไปไหน ความผูกพันที่เขียนด้วยใจ ไม่มีอะไรหรือใครจะลบมัน
l 
