บอกกับตัวเองทุกครั้งว่าเราจะไม่พลั้งหลงทาง ให้ความต่างเป็นข้ออ้างแบ่งแยกทางระหว่างสองเรา บอกกับตัวเองทุกวัน จะมีกันและกันไม่เปลี่ยน แม้เวลาจะหมุนเวียนนั่นคือสิ่งที่เราได้เรียนรู้กัน ปล่อยใจให้ล่องลอย เปิดออกไปยอมรับความต่าง เว้นที่ว่างแต่ไม่ห่าง จนความต่างแยกเราจากกัน ปล่อยใจให้ล่องลอยเปิดออกไปยอมรับ สิ่งที่เป็น เปิดรับกับสิ่งที่เห็นว่าเราเป็นแค่คนสองคน ความรัก ก็เป็นแบบนี้ มีทุกข์บ้างที่สุข แม้เศร้าก็ดีกว่าอยู่เหงา ๆ เพราะว่าเรามีคนร่วมเศร้าถึงสองคน ให้ความรักเป็นตัวเราถึงจะเหงาไปหน่อย ก็คงจะไม่บ่อยจนมากไป แค่พอให้ใจสองใจ ได้คิดถึงกัน บ้างก็ดี ให้ความรักนำทาง ให้เรากลับมาเหมือนเดิม กลับมาเติมความเข้าใจให้เดินเคียงข้างกันอีกครั้ง ความรัก ก็เป็นแบบนี้ มีทุกข์บ้างที่สุข แม้เศร้าก็ดีกว่าอยู่เหงา ๆ เพราะว่าเรามีคนร่วมเศร้าถึงสองคน ให้ความรักเป็นตัวเราถึงจะเหงาไปหน่อย ก็คงจะไม่บ่อยจนมากไป แค่พอให้ใจสองใจ ได้คิดถึงกัน(ได้คิดถึงกัน) บ้างก็ดี
l 
