ฉันรู้ว่าฉันควรอยู่ตรงไหน ฉันรู้และเจียมตัวเองตลอดมาในสายตาที่เธอมองเห็นฉันเป็นแค่คนไร้ค่า ทุกครั้งที่มองสบตาฉันพบแค่ความห่างไกลเมื่อเธอเห็นฉันเป็นแค่เศษก้อนหิน เธอเห็นฉันเป็นแค่ดินแค่กรวดทรายถึงแม้ในใจจะเจ็บช้ำฉันทำได้เพียงน้อยใจ ไม่พูดอะไรออกไปเรียกร้องอะไรจากเธอ* (แต่วันนี้มีสิ่งนี้อยากขอเธอ)อย่าเอาฉันไปเปรียบกับเขา เพราะเรามันคนละคน หัวใจมันวัดกันไม่ได้แต่จะรักเธออยู่เสมอ ถึงเธอจะโยนฉันทิ้งไป ฉันทำสุดหัวใจได้แค่นี้ฉันรู้ว่าฉันควรอยู่ตรงไหน ฉันรู้และเจียมตัวเองตลอดมาฉันพร้อมเป็นคนที่พ่ายแพ้ ขอเพียงแค่เธอรู้ว่าสิ่งที่ฉันเป็นตลอดมา ก็คือเป็นผู้ชายไร้ค่าที่รักเธอ(ซ้ำ *)ถึงเป็นเศษดินเล็กๆ แค่เศษทรายน้อยๆ หัวใจและชีวิตที่มีให้เธอมันยิ่งใหญ่(ซ้ำ *)ถึงมันจะไร้ค่าก็รักเธอ
l 
