และแล้วขอบฟ้าก็เริ่มจะมืดมิด และแล้วชีวิตก็วนกลับไปดังเดิม ยังคงเหน็บหนาวเดียวดายอยู่ลำพัง ยิ่งไขว่คว้าเท่าไรก็ยิ่งเลือนราง ยิ่งทรมาน.. ได้แต่เพ้อว่าเธอจะกลับคืนมา ยังภาวนาแม้รู้ว่า มันไม่มีจริง มันไม่มีจริง มันไม่มีอะไรจะเหมือนเดิม ได้แต่หวังโง่ๆ ลมๆ แล้งๆ รอไปทั้งๆ ที่รู้ว่า มันไม่มีจริง มันไม่มีจริง แม้ว่าฉันจะทำยังไง แต่เธอคงไม่กลับมา ใครกันจะย้อนเวลาแห่งชีวิต ใครกันจะคิดว่ามันจะเจ็บเจียนตาย ก็เธอคือความหวังของคนที่สิ้นหวัง แต่ยิ่งหวังเท่าไรยิ่งไม่มีทาง เจ็บปวดเหลือเกิน.. ได้แต่เพ้อว่าเธอจะกลับคืนมา ยังภาวนาแม้รู้ว่า มันไม่มีจริง มันไม่มีจริง มันไม่มีอะไรจะเหมือนเดิม ได้แต่หวังโง่ๆ ลมๆ แล้งๆ รอไปทั้งๆ ที่รู้ว่า มันไม่มีจริง มันไม่มีจริง แม้ว่าฉันจะทำยังไง แต่ เธอคงไม่กลับมา ชีวิตที่เหลือ แม้มันต้องเดินต่อไป แต่ฉันไม่รู้จะเดินไปทางไหน..เมื่อไม่มีใคร ได้แต่เพ้อว่าเธอจะกลับคืนมา ยังภาวนาแม้รู้ว่า มันไม่มีจริง มันไม่มีจริง มันไม่มีอะไรจะเหมือนเดิม ได้แต่หวังโง่ๆ อยู่ในหัวใจ รอไปทั้งๆ ที่รู้ว่า มันไม่มีจริง มันไม่มีจริง แม้ว่าฉันจะรอจนตาย เธอคงไม่กลับมา.. ไม่มีวันกลับมา..
l 
