โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพลอยมาไกล เป็นแค่ขอนไม้ไม่มีทิศทาง ประคองตัวเองไปเหงาเหงา กลางคืนเหน็บหนาวจนใจจะพัง ไม่เหลือความหวังอะไรเลย วันหนึ่งน้องสาวลอยคอมา มือเจ้าไขว่คว้าขอนไม้เอาไว้ เพียงหวังในใจ พยุงให้รอย อยากส่งให้เธอไปถึงฝั่ง พื้นดินทางนั้นยังรอคอย แรงเหลืออยู่น้อยจะไปอย่างไร * หากมีเรือสักลำ แล่นมา ก็ขอให้เธออย่าช้า ขึ้นเรือนั้นไป ** เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ ต่อให้รักเจ้ามากพียงไหน ผุพังไป พึ่งพาก็ได้ไม่นาน เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ เกาะลอยคอให้เพียงข้ามวัน แต่ฝั่งฝัน ขอเพียงให้เรือพาเจ้าไป โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพไปตามกระแส ขอนไม้อ่อนแอจะไปไหนไกล พี่อยากให้จมไปด้วยกัน ไม่ยอมให้ฝันเจ้าต้องสลาย เมื่อพี่จมหายให้เจ้ายังมีหวัง ซ้ำ ( * ** ** )
l 
