อันคนเราหญิงชายทั้งหลายแหล่ต่างมีดีมีแย่อยู่พอๆ กันถึงเมื่อคราวแรกเจอกันมักหวานชื่นต่างหยิบยื่นความดีให้แก่กันผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับฉันเป็นสุภาพสตรีค่ะผมไม่กินเหล้าไม่สูบยานะฉันก็ไม่ยุ่งไม่ขี้บ่นวันเวลาผันไปช่างหวานชื่นต่างหยิบยื่นไมตรีดีต่อกันความรักความงดงามช่างยิ่งใหญ่จึงตกลงปลงใจไปแต่งงานกันผมยังกลับบ้านตรงเวลานะฉันเป็นแม่บ้านที่ดีค่ะผมให้เงินเดือนคุณหมดเลยนะฉันจะใช้สอยอย่างประหยัดค่ะวันเวลาผันไปแหมชักเบื่อต่างไม่เหลือสิ่งดีมาอวดกันต่างคนต่างเริ่มทําในสิ่งใหม่เริ่มกระทําตามใจที่ต้องการผมไปกินเหล้ากับเพื่อนมานะฉันไปงานเสี้ยงที่ทํางานย่ะผมเหลือเงินให้คุณแค่นี้พอนะฉันก็มีภาระใช้มากกว่าเก่ายามเมื่อความอดทนถึงที่สุดจึงต้องหยุดไว้ตรงเลิกรากันมันจึงเป็นผลงานที่แสนห่วยคนที่ซวยก็คือตัวลูกน้อย
l 
